Ուռուցքային հիվանդների համար նախատեսված հոգեբանական աջակցման բաց խմբերի ստեղծումն Իսրայելի Ուռուցքաբանության LISOD հիվանդանոցային ցանցի կարևորագույն սոցիալական նախագծերից է: Ամբողջ 2015 թվականի ընթացքում բժիշկ-հոգեբաններն աշխատել են քաղցկեղով տառապող կանանց հետ: Նախագծի նպատակն է եղել վերլուծել բարդ հակաուռուցքային բուժում տարած հիվանդների անհատական հոգեբանական խնդիրները՝ ստեղծելով կյանքում ուժեղ և ինքնավստահ մարդու դիրքորոշման զարգացման տեխնիկա:

«Վերոնշյալ ախտորոշմամբ հիվանդները` հատկապես կանայք, աստիճանաբար սահմանափակում են իրենց առօրյա շփման շրջանակը, քանի որ իրենց համարում են «ոչ նորմալ», շրջապատին չհամապատասխանող և վախենում են չհասկացված լինելուց: Բուժման ամբողջ գործընթացը սպառում է հսկայական քանակությամբ ինչպես նյութական, այնպես էլ հուզական և ֆիզիկական ռեսուրսներ: Հաճախ այս հիվանդներն այլևս ուժ և ժամանակ չեն ունենում այլ բաներով զբաղվելու համար: Կինն սկսում է շփման և աջակցության խիստ կարիք զգալ: Որքան երկար է նա գտնվում այդ վիճակում, այնքան իրեն ավելի վատ է զգում:

Երբեմն հիվանդներն ամիսներ են անցկացնում իրենց «միկրոտիեզերքում», որը սահմանափակվում է երկու կետով՝ տուն, հիվանդանոց: Արդյունքում՝ բուժումից հետո, շատերը հայտնվում են իրենց համար բոլորովին նոր աշխարհում և մոլորվում են: Հիվանդությունից հետո, թյուրիմացաբար, միայն մի համոզմունք են ունենում՝ «ես լիարժեք մարդ չեմ», ինչը շատ է խանգարում նախկին բնականոն և որակյալ կյանքով ապրելուն»,- հրատարակչությանը պատմել է Իսրայելի Ուռուցքաբանության LISOD հիվանդանոցի բժիշկ-հոգեբան Դմիտրի Տիտոմիրը: Նրա խոսքով, այցելությունն աջակցման խմբեր հիվանդին հնարավորություն է տալիս խուսափել ընկճախտից, որը կարող է հիվանդության և դժվար բուժման պատճառով առաջացած սթրեսի հետևանք լինել: «Երբ հիվանդը «հարմարվում է» բուժմանը, ընդունում է հիվանդության փաստը, սկսում է առաջնային համարել հին խնդիրները, իսկ երբեմն նաև` նորերը: Սա հանգեցնում է ընդհանուր վիճակի վատթարացման, հոգեմարմնական ռեակցիաների առաջացման, որոնք արտահայտվում են օրգանիզմի թուլացման, հոգեկանի հյուծվածության դրսևորումներով: Այսպիսով, հոգեբանական խմբերում անցկացվող պարապմունքները և հոգեթերապևտին այցելելը կարելի է դիտարկել որպես հիվանդության ռեցիդիվի կանխարգելում»,- պնդում է Դմիտրի Տիտոմիրը:

Ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնում ներկայում տարվում են աշխատանքներ հիվանդների համար, այսպես կոչված, «աջակցման խմբեր» ստեղծելու ուղղությամբ:

Նպատակն է թեթևացնել հիվանդի հոգեբանական խնդիրները՝ պացիենտ-հոգեբան-բժիշկ-բուժքույր կապակցված աշխատանքի շնորհիվ: