1946-1947 թվականներին Խորհրդային Միությունը հետպատերազմական ավերակների մեջ էր։ Չնայած դժվարություններին, երկրի ղեկավարությունը որոշում ընդունեց զարգացնել ուռուցքաբանությունը, քանի որ համարում էր այն ռազմավարական կարևորութան ոլորտ։

Այդ տարիներին հիմնադրվում է ներկայիս Ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնը, որն այդ ժամանակ տեղակայված էր Թումանյան 8 հասցեում գտնվող եռահարկ շենքում:

Ունեցել է Ռենտգենաբանության և ուռուցքաբանության գիտահետազոտական ինստիտուտ անվանումը, առաջին տնօրեն նշանակվել է ռենտգենաբան, բժշկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Վարֆոլոմեյ (Բարդուղիմեոս) Արտեմի Ֆանարջյանը՝ Հայաստանում ռենտգենաբանության, ուռուցքաբանության ու ռադիոլոգիայի հիմնադիրը: Ինստիտուտն ունեցել է մեկ վիրահատարան և 100 ստացիոնար մահճակալ։

1953 թ. ստեղծվել է ուռուցքաբանական դիսպանսեր ծառայությունը: Այն տեղակայվել է Ալավերդյան 85 հասցեում՝ բ․գ․դ, պրոֆեսոր Կարապետ Բազիկյանի ղեկավարությամբ։

Այս երկու կառույցները աշխատել են որպես մեկ ամբողջություն: Տարիների ընթացքում սկզբնավորվել է ուռուցքային պաթոլոգիայով հիվանդների ախտորոշման և բուժման հիմնական ուղղությունները: Մատուցվել են տարբեր օրգան-համակարգերի ռենտգենախտորոշման, օնկովիրաբուժության, ճառագայթային և քիմիաթերապիայի, ճառագայթային գինեկոլոգիայի, լաբորատոր ախտորոշման, պաթոմորֆոլոգիայի և այլ ծառայություններ։

1977 թ. ՀԽՍՀ նախարարների խորհդի կարգադրությամբ Ռենտգենաբանության և ուռուցքաբանության գիտահետազոտական ինստիտուտին շնորհվել է նրա հիմնադրի՝ Վարֆոլոմեյ Ֆանարջյանի անունը։ Իր անունով կոչվեց նաև փողոցը, որտեղ ինստիտուտի համար կառուցվում էր նոր շենքային համալիր։

Նոր կառույցը, որ բաղկացած է իննհարկանի եռաթև և երկհարկանի մասնաշենքերից, շահագործման է հանձնվել 1981 թվականին։

1985 թ. ինստիտուտը վերանվանվել է՝ դառնալով Վ․ Ա․ Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության գիտական կենտրոն։

2004 թ-ին Կ․ Բազիկյանի անվան հանրապետական հակաուռուցքային դիսպանսերի և Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության գիտական կենտրոնի միավորմամբ ստեղծվել է Վ․ Ա․ Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնը։